بررسی تاثیر جایگزینی لایه میانی بر خصوصیات پوشش سرامیکی سد حرارتی زیرکونیایی

در این تحقیق پوشش nicraly بر روی سوپرآلیاژ پایه نیکل(in738lc) که در ساخت پره های توربین گازی تولید الکتریسیته، پوشش قطعات موتورهای جت و همچنین اجزای محفظه های احتراق به کار می رود به دو روش الکتروشیمیایی و پاشش پلاسمای اتمسفری(aps) اعمال شده است. برای بکارگیری nicraly بر سطح سوپرآلیاژ به روش الکتروشیمیایی، روشی مشتمل بر درگیر شدن ذرات کروم و آلومینیوم در زمینه پوشش نیکل استفاده شد. همچنین برای مقایسه پوشش اعمال شده با پوشش های لایه میانی که به روش های تجاری پاشش پلاسمایی همچون aps، hvof و vps اعمال می شوند، لایه میانی nicraly به روش پاشش پلاسمایی اتمسفری بر روی سوپرآلیاژ پایه نیکل اعمال شد. سپس یک لایه سرامیکی زیرکونیایی با ترکیب (zro2-8%y2o3) بر روی لایه های میانی اعمال شد. مورفولوژی نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی، و ترکیب شیمیایی و فازی آن ها به وسیله روش های eds، xrd و x-ray map مورد بررسی قرار گرفت. رفتار خوردگی داغ پوشش های اعمالی به روش کوره ای در مخلوط نمک های na2so4-55%v2o5و به صورت هم دما در دمای 900 درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین مشخصه های ساختاری و فازی پوشش ها قبل و بعد از آزمون خوردگی داغ نیز از میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem/eds) و آنالیز پراش پرتو ایکس(xrd) استفاده شد. بررسی های انجام شده نشان داد مقدار عناصر مورد نیاز در پوشش nicraly اعمال شده به روش الکتروشیمیایی در مقایسه با پوشش اعمالی به روش پاشش پلاسمای اتمسفری مطابقت مناسبی دارد و پس از عملیات حرارتی یکنواخت سازی فازهای مناسب ?-nial و –ni(cr)? در پوشش به خوبی قابل تشخیص است. سیستم سد حرارت تشکیل شده دارای لایه میانی به روش الکتروشیمیایی از نظر هزینه های اقتصادی بسیار مناسب تر ایجاد و جایگزین شد. لایه میانی اعمال شده به روش الکتروشیمیایی دارای چسبندگی مناسب بوده و همچنین مقایسه مقاومت به خوردگی داغ پوشش های با زیر لایه nicraly اعمالی به دو روش متفاوت، مناسب بودن جایگزینی لایه میانی به روش الکتروشیمیایی را نشان می دهد.